طبيعت يخ و برف شبه جزيره قطب جنوب كه در زير آفتاب ضعيف قطبي درخشيده و كوه‌هاي ناهموار در دوردست‌هاي آن به نمايش در‌مي‌آيند، فرصتهاي تصويري خارق‌العاده‌اي را از اين محيط سخت ارائه مي‌كند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،‌ اما اين تصاوير خارق‌العاده نه با دستان هنرمند يك عكاس ماهر، كه توسط دستگاه‌هاي ايستگاه هواشناسي حاضر در دورافتاده‌ترين نقاط جهان كه به ماهواره‌هاي مداري متصل هستند، ثبت شده‌اند.

اين بدان معني است كه محققان مي‌توانند از داخل ادارات خود به نظارت بر تغييرات سازه‌هاي يخي منطقه بپردازند.

اين تصاوير توسط ايستگاه‌هايي گرفته شده كه بخشي از سيستم «آميگوس» را تشكيل مي‌دهند.

هر ايستگاه علاوه بر دوربين به يك حرارت‌سنج و ابزاري براي اندازه‌گيري سرعت و جهت باد مجهز هستند.

ايستگاه‌هاي روي يخهاي شناور نيز از فناوري ماهواره براي اندازه‌گيري سرعت حركت يخ‌رودها در منطقه برخوردارند.

سيستم آميگوس بخشي از يك پروژه بزرگتر بنياد ملي علوم آمريكا براي بررسي تغييرات محيطي در فلات يخ لارسن در بخش شمال غرب درياي ودل است. اين منطقه به دليل سرعت تغييرات آن بسيار مورد توجه برف‌رودشناسان است.

با بررسي اين تصاوير، محققان قادر به مشاهده باقي مانده اين فلات يخي هستند كه در سال 2002 از ساحل قطب جنوب جدا و طي 35 روز از هم پاشيده شده و در مسير آب افتاد.

هنگامي كه فلاتها از هم مي‌پاشند، يخ‌رودهاي تغذيه كننده آنها با سرعت بيشتري حركت مي‌كنند كه تاثير فاجعه بارتري داشته و باعث افزايش سطح آب دريا مي‌شود.

سيستم‌هاي آميگوس ابتدا در سال 2010 در قطب جنوب مستقر شده؛ اما هميشه با اوضاع پايداري روبه‌رو نبوده‌اند. براي مثال ايستگاه پنج آميگوس كه در يك منطقه توفاني مستقر بوده، پس از هفت ماه بدليل فرو رفتن در زير شش متر برف ديگر قادر به ارسال اطلاعات نبود.

اين تصاوير به نمايش جزئياتي پرداخته كه حركات يخي توسط آنها در سراسر جهان بررسي شده و محققان بر اساس آنها به به تحليل تاثير گرم شدن جهان مي‌پردازند.

هواپيماي تحقيقاتي ناسا در چهار سال گذشته بررسي‌هاي مشابهي در منطقه قطبي شمال انجام داده كه در آن يخ‌رودها، يخچال ساخته و صفحات يخي را با سرعت زيادي زير آب مي‌كشند.

پروازهاي تحقيقاتي ناسا بخشي از يك ماموريت شش ساله موسوم به «پل يخي (IceBridge)» هستند.