بعد از جنگ احد، وحشي در مکه زندگي مي کرد و ظاهرا از

بردگي هم رهائي يافته بود، تا اين که مسلمانان در سال هشتم هجري

  مکه را فتح کردند. در اين زمان وحشي به سوي طائف متواري مي شود.

ولي بعد از مدتي يعني در همان سال، نفوذ اسلام به طائف هم مي رسد

  و قبايل وافراد براي قبول اسلام پيش پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آل

و سلم ـ مي آيند. از قول وحشي نيز نقل شده است:

وقتي ديدم همه مردم گروه گروه به حضورپيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و

آله و سلم  ـ مي روند و نيز شنيده بودم که هر کس در گذشته هر

 جرمي مرتکب شده،پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ او را

مي بخشد، لذا در حالي که شهادتين را مي گفتم خود را به خدمت

پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ رساندم، همان لحظه اول که

حضرت مرا ديد فرمود: تو همان وحشي حبشي هستي: عرض کردم

بلي فرمود: چگونه حمزه را کشتي؟ من عين جريان به قتل رساندن حمزه

 را عرض کردم. پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ متأثر شدند

 و فرمودند: تا زنده اي روي تو را نبينيم زيرا مصيبت جانگدازعمويم به

دست تو انجام گرفته است.(3)

با اين که پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قاتل عمويش را در 

 محضرخود مي ديد و مي توانست او را به سزاي عمل ننگين خود برساند

 ولي روح بزرگ نبوت، و سعه صدري که خداوند به رهبر جهانيان

 مرحمت کرده بود،او را آزاد نمود.

وحشي مي گويد: تا زماني که پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ

زنده بود. من خود را از او پنهان مي کردم، پس از رحلت پيامبر اکرم

 ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ واقعه رده (شورش مرتدين از اسلام)

پيش آمد، من هم به همراه سپاهي که براي نبرد با مسيلمه کذّاب، که

  ادعاي نبوت کرده بود،عازم شدم و با همان حربه اي که حمزه را

به شهادت رسانده بودم، مسيلمه را با کمک يک نفر از انصار کشتم.(4)

اين مطلبي است که وحشي خودش نقل مي کند و ادعا مي کند که در نبرد

  با مسيلمه کذاب شرکت داشته است. امّاابن هشام در اين خصوص

مي نويسد: وحشي در پايان عمر بسان زاغي سياه شده بود. که پيوسته

بر اثر شراب خواريمورد تنفر مسلمانان بود و مرتب حد شراب بر او

جاري مي شد وبر اثر عمل هاي ناشايست نام او را در دفتر ارتش

خط کشيدند و عمر خطاب مي گفت: قاتل حمزه نبايد در سراي

ديگر رستگار گردد.(5)

آن چه از منابع تاريخي استفاده مي شود اين است که وحشي تا

دوره معاويه زنده بود. و در شام و در شهر حمص ساکن شده بود

  و هر کس که مي دانست او وحشي و قاتل حمزه ـ عليه السلام ـ

است از وي چگونگي قتل حمزه را مي پرسيد.(6)

ابن اثير مي نويسد: وحشي در آخر عمرش به سبب زياده روي

در شراب خواري به همين سبب نيز مرد.(7)

ابن حجر مي نويسد: وحشي در جنگ «يرموک» که بين

مسلمين و روم اتفاق افتاد شرکت داشت و بعد از آن

در منطقه شام و حمص ساکن شد و در دوره خلافت عثمان

 در اثر زياده در شراب خواري مرد.(8)

اين بيان در صورتي با بيان قبلي که مي گفت وحشي در

زمان معاويه مرد، قابل جمع است که بگوئيم در آن زمان معاويه

والي و استاندار شام بوده نه دوره خلافت معاويه.

بنابراين با وجود اين که وحشي در دوره پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه

و آله و سلم ـ در ظاهر قبول اسلام کرد و مسلمان شد

ولي به خاطر کور دلي که داشت هيچ وقت نتوانست به عنوان

مسلمان واقعي زندگي کند چنان چه منابع بالاتفاق اشاره دارند

وي همواره به شراب خواري مي پرداخت حتي در اين رابطه

چندين بار حد خورد و در نهايت به همين سبب به آتش دوزخ واصل شد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ فروغ ابديت، آيت الله سبحاني.
2ـ تاريخ پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ابراهيم آيتي.
3ـ تاريخ سياسي اسلام، رسول جعفريان.
4ـ زندگاني حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ سيد هاشم رسولي محلاتي.

پی نوشت ها:
1. شيخ مفيد، الارشاد، قم، آل البيت، 1413ق، ج1، ص83.
2. ابن اثير، عزالدين، اسد الغابة، بيروت، دارالفکر، 1409ق، ج1، ص530.
3. ابن هشام، عبدالملک، السيرة النبوية، بيروت، دارالمعرفه، بي تا، ج2، ص72.
4. ابن کثير، ابوالفداء اسماعيل بن عمر، البداية و النهايه، بيروت، دارالفکر، 1407ق، ج4، ص18.
5. السيرة النبوية، همان، ج2، ص73.
6. قاضي، ابرقوه، سيرت رسول الله(ص)، تهران، انتشارات خوارزمي، 1377ش، ج2، ص658.
7. اسد الغابة، همان، ج4، ص664.
8. ابن حجر، الاصابة في تمييز الصحابه، بيروت، دارالکتب العلميه، 1415ق، ج6، ص470.