بوی بهشت بگذرد از هفت آسمان

تا در زمین رسد نفحاتش به خاکیان

این شاخ گل که شکفته است به طرف باغ

با این لطافت رخ و این نازبیکران

طی کرده صدهزارسنین و شهور را

آن سوی این زمین  و آن سوی این زمان

کین حسن عارضی که بیاراسته زمین

از جوهریست که باشد به لامکان

وین نقش و رنگ و بو که چنین جلوه گر شده

یک شمه است از گل آن باغ بی نشان

آن شاهد الست که جان بهار هاست

هرلحظه ای زغیب نمودست  گلفشان

گاهی کند زجامه ء غنچه سری برون

گاهی ز جیب  لاله و نسرین و ضیمران

فصل بهار آمده از ره که  هرطرف

نقشی پدید آورد از روضه ء جنان

 برکوه ودشت پربگشایند کبکها

برباغ و راغ نغمه بخوانند قمریان

سرمیدهند اشهد ان لا اله الا هو

هم سنبل و بنفشه و هم یاس و ارغوان

نرگس چنان خمارشده کز جمال او

سوسن خموش گشته به پیشش به ده زبان

تونیز دوستدار بهاری شبیه من

برخیز تا کنیم تماشای بوستان...